uithalen

Dutch

Etymology

From uit +‎ halen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uithalen

  1. (intransitive) to lash out, strike out
  2. (transitive) to pull out, draw out
  3. (transitive) to do (something remarkable)
  4. (Can we verify(+) this sense?) (transitive, especially in the southern part of the Netherlands) to speak, to say

Conjugation

Conjugation of uithalen (weak, separable)
infinitive uithalen
past singular haalde uit
past participle uitgehaald
infinitive uithalen
gerund uithalen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular haal uit haalde uit uithaal uithaalde
2nd person sing. (jij) haalt uit, haal uit2 haalde uit uithaalt uithaalde
2nd person sing. (u) haalt uit haalde uit uithaalt uithaalde
2nd person sing. (gij) haalt uit haalde uit uithaalt uithaalde
3rd person singular haalt uit haalde uit uithaalt uithaalde
plural halen uit haalden uit uithalen uithaalden
subjunctive sing.1 hale uit haalde uit uithale uithaalde
subjunctive plur.1 halen uit haalden uit uithalen uithaalden
imperative sing. haal uit
imperative plur.1 haalt uit
participles uithalend uitgehaald
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.