uithelpen

Dutch

Etymology

A compound of uit +‎ helpen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈœy̯tˌɦɛl.pən/
  • Hyphenation: uit‧hel‧pen

Verb

uithelpen

  1. to help get out
  2. to help get rid of

Conjugation

Conjugation of uithelpen (strong class 3+7, separable)
infinitive uithelpen
past singular hielp uit
past participle uitgeholpen
infinitive uithelpen
gerund uithelpen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular help uit hielp uit uithelp uithielp
2nd person sing. (jij) helpt uit, help uit2 hielp uit uithelpt uithielp
2nd person sing. (u) helpt uit hielp uit uithelpt uithielp
2nd person sing. (gij) helpt uit hielpt uit uithelpt uithielpt
3rd person singular helpt uit hielp uit uithelpt uithielp
plural helpen uit hielpen uit uithelpen uithielpen
subjunctive sing.1 helpe uit hielpe uit uithelpe uithielpe
subjunctive plur.1 helpen uit hielpen uit uithelpen uithielpen
imperative sing. help uit
imperative plur.1 helpt uit
participles uithelpend uitgeholpen
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.