uithongeren

Dutch

Etymology

Compound of uit +‎ hongeren.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈœy̯tˌɦɔ.ŋə.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: uit‧hon‧ge‧ren

Verb

uithongeren

  1. (transitive) to starve (to subject to hunger, primarily in order to force into surrender or submission otherwise)

Conjugation

Conjugation of uithongeren (weak, separable)
infinitive uithongeren
past singular hongerde uit
past participle uitgehongerd
infinitive uithongeren
gerund uithongeren n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular honger uit hongerde uit uithonger uithongerde
2nd person sing. (jij) hongert uit, honger uit2 hongerde uit uithongert uithongerde
2nd person sing. (u) hongert uit hongerde uit uithongert uithongerde
2nd person sing. (gij) hongert uit hongerde uit uithongert uithongerde
3rd person singular hongert uit hongerde uit uithongert uithongerde
plural hongeren uit hongerden uit uithongeren uithongerden
subjunctive sing.1 hongere uit hongerde uit uithongere uithongerde
subjunctive plur.1 hongeren uit hongerden uit uithongeren uithongerden
imperative sing. honger uit
imperative plur.1 hongert uit
participles uithongerend uitgehongerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • uithongering
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.