uitkopen

Dutch

Etymology

Compound of uit +‎ kopen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈœy̯tˌkoː.pə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: uit‧ko‧pen

Verb

uitkopen

  1. (transitive) to buy out

Conjugation

Conjugation of uitkopen (weak with past in -cht, separable)
infinitive uitkopen
past singular kocht uit
past participle uitgekocht
infinitive uitkopen
gerund uitkopen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular koop uit kocht uit uitkoop uitkocht
2nd person sing. (jij) koopt uit, koop uit2 kocht uit uitkoopt uitkocht
2nd person sing. (u) koopt uit kocht uit uitkoopt uitkocht
2nd person sing. (gij) koopt uit kocht uit uitkoopt uitkocht
3rd person singular koopt uit kocht uit uitkoopt uitkocht
plural kopen uit kochten uit uitkopen uitkochten
subjunctive sing.1 kope uit kochte uit uitkope uitkochte
subjunctive plur.1 kopen uit kochten uit uitkopen uitkochten
imperative sing. koop uit
imperative plur.1 koopt uit
participles uitkopend uitgekocht
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • uitkoopprocedure
  • uitkoopregeling
  • uitkoopsom
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.