uitlachen

Dutch

Etymology

From uit (“out”) +‎ lachen (“to laugh”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitlachen

  1. (transitive) to ridicule, poke fun at
  2. (intransitive) to finish laughing

Conjugation

Conjugation of uitlachen (weak with strong past participle, separable)
infinitive uitlachen
past singular lachte uit
past participle uitgelachen
infinitive uitlachen
gerund uitlachen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular lach uit lachte uit uitlach uitlachte
2nd person sing. (jij) lacht uit, lach uit2 lachte uit uitlacht uitlachte
2nd person sing. (u) lacht uit lachte uit uitlacht uitlachte
2nd person sing. (gij) lacht uit lachte uit uitlacht uitlachte
3rd person singular lacht uit lachte uit uitlacht uitlachte
plural lachen uit lachten uit uitlachen uitlachten
subjunctive sing.1 lache uit lachte uit uitlache uitlachte
subjunctive plur.1 lachen uit lachten uit uitlachen uitlachten
imperative sing. lach uit
imperative plur.1 lacht uit
participles uitlachend uitgelachen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.