uitleiden

Dutch

Etymology

From uit +‎ leiden.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Hyphenation: uit‧lei‧den

Verb

uitleiden

  1. to lead out

Conjugation

Conjugation of uitleiden (weak, separable)
infinitive uitleiden
past singular leidde uit
past participle uitgeleid
infinitive uitleiden
gerund uitleiden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular leid uit leidde uit uitleid uitleidde
2nd person sing. (jij) leidt uit, leid uit2 leidde uit uitleidt uitleidde
2nd person sing. (u) leidt uit leidde uit uitleidt uitleidde
2nd person sing. (gij) leidt uit leidde uit uitleidt uitleidde
3rd person singular leidt uit leidde uit uitleidt uitleidde
plural leiden uit leidden uit uitleiden uitleidden
subjunctive sing.1 leide uit leidde uit uitleide uitleidde
subjunctive plur.1 leiden uit leidden uit uitleiden uitleidden
imperative sing. leid uit
imperative plur.1 leidt uit
participles uitleidend uitgeleid
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.