uitnemen

Dutch

Etymology

From uit +‎ nemen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitnemen

  1. to remove, to take out
    Kun je de vuilnis uitnemen?
    Can you take out the trash?

Conjugation

Conjugation of uitnemen (strong class 4, separable)
infinitive uitnemen
past singular nam uit
past participle uitgenomen
infinitive uitnemen
gerund uitnemen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular neem uit nam uit uitneem uitnam
2nd person sing. (jij) neemt uit, neem uit2 nam uit uitneemt uitnam
2nd person sing. (u) neemt uit nam uit uitneemt uitnam
2nd person sing. (gij) neemt uit naamt uit uitneemt uitnaamt
3rd person singular neemt uit nam uit uitneemt uitnam
plural nemen uit namen uit uitnemen uitnamen
subjunctive sing.1 neme uit name uit uitneme uitname
subjunctive plur.1 nemen uit namen uit uitnemen uitnamen
imperative sing. neem uit
imperative plur.1 neemt uit
participles uitnemend uitgenomen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Afrikaans: uitneem
  • Negerhollands: neem ut

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.