uitpoepen

Dutch

Etymology

Compound of uit +‎ poepen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈœy̯tˌpu.pə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: uit‧poe‧pen

Verb

uitpoepen

  1. to excrete (as excrement), to poop out

Conjugation

Conjugation of uitpoepen (weak, separable)
infinitive uitpoepen
past singular poepte uit
past participle uitgepoept
infinitive uitpoepen
gerund uitpoepen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular poep uit poepte uit uitpoep uitpoepte
2nd person sing. (jij) poept uit, poep uit2 poepte uit uitpoept uitpoepte
2nd person sing. (u) poept uit poepte uit uitpoept uitpoepte
2nd person sing. (gij) poept uit poepte uit uitpoept uitpoepte
3rd person singular poept uit poepte uit uitpoept uitpoepte
plural poepen uit poepten uit uitpoepen uitpoepten
subjunctive sing.1 poepe uit poepte uit uitpoepe uitpoepte
subjunctive plur.1 poepen uit poepten uit uitpoepen uitpoepten
imperative sing. poep uit
imperative plur.1 poept uit
participles uitpoepend uitgepoept
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.