uitreiken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch utereiken. Equivalent to uit +‎ reiken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈœy̯tˌrɛi̯.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: uit‧rei‧ken

Verb

uitreiken

  1. (transitive) to hand out, to distribute, to issue
  2. (transitive) to award

Conjugation

Conjugation of uitreiken (weak, separable)
infinitive uitreiken
past singular reikte uit
past participle uitgereikt
infinitive uitreiken
gerund uitreiken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular reik uit reikte uit uitreik uitreikte
2nd person sing. (jij) reikt uit, reik uit2 reikte uit uitreikt uitreikte
2nd person sing. (u) reikt uit reikte uit uitreikt uitreikte
2nd person sing. (gij) reikt uit reikte uit uitreikt uitreikte
3rd person singular reikt uit reikte uit uitreikt uitreikte
plural reiken uit reikten uit uitreiken uitreikten
subjunctive sing.1 reike uit reikte uit uitreike uitreikte
subjunctive plur.1 reiken uit reikten uit uitreiken uitreikten
imperative sing. reik uit
imperative plur.1 reikt uit
participles uitreikend uitgereikt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • uitreiking

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.