uitroeien

Dutch

Etymology

From uit (“out”) +‎ roeien (“to root out”), roeien is an alternative form of rooien.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitroeien

  1. to root out, to exterminate

Conjugation

Conjugation of uitroeien (weak, separable)
infinitive uitroeien
past singular roeide uit
past participle uitgeroeid
infinitive uitroeien
gerund uitroeien n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular roei uit roeide uit uitroei uitroeide
2nd person sing. (jij) roeit uit, roei uit2 roeide uit uitroeit uitroeide
2nd person sing. (u) roeit uit roeide uit uitroeit uitroeide
2nd person sing. (gij) roeit uit roeide uit uitroeit uitroeide
3rd person singular roeit uit roeide uit uitroeit uitroeide
plural roeien uit roeiden uit uitroeien uitroeiden
subjunctive sing.1 roeie uit roeide uit uitroeie uitroeide
subjunctive plur.1 roeien uit roeiden uit uitroeien uitroeiden
imperative sing. roei uit
imperative plur.1 roeit uit
participles uitroeiend uitgeroeid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Negerhollands: ruej yt

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.