uitslapen

Dutch

Etymology

From uit +‎ slapen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitslapen

  1. to sleep in

Conjugation

Conjugation of uitslapen (strong class 7, separable)
infinitive uitslapen
past singular sliep uit
past participle uitgeslapen
infinitive uitslapen
gerund uitslapen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular slaap uit sliep uit uitslaap uitsliep
2nd person sing. (jij) slaapt uit, slaap uit2 sliep uit uitslaapt uitsliep
2nd person sing. (u) slaapt uit sliep uit uitslaapt uitsliep
2nd person sing. (gij) slaapt uit sliept uit uitslaapt uitsliept
3rd person singular slaapt uit sliep uit uitslaapt uitsliep
plural slapen uit sliepen uit uitslapen uitsliepen
subjunctive sing.1 slape uit sliepe uit uitslape uitsliepe
subjunctive plur.1 slapen uit sliepen uit uitslapen uitsliepen
imperative sing. slaap uit
imperative plur.1 slaapt uit
participles uitslapend uitgeslapen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.