uitspugen

Dutch

Etymology

From uit (“out”) +‎ spugen (“to spit”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitspugen

  1. spit out

Conjugation

Conjugation of uitspugen (weak, separable)
infinitive uitspugen
past singular spuugde uit
past participle uitgespuugd
infinitive uitspugen
gerund uitspugen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular spuug uit spuugde uit uitspuug uitspuugde
2nd person sing. (jij) spuugt uit, spuug uit2 spuugde uit uitspuugt uitspuugde
2nd person sing. (u) spuugt uit spuugde uit uitspuugt uitspuugde
2nd person sing. (gij) spuugt uit spuugde uit uitspuugt uitspuugde
3rd person singular spuugt uit spuugde uit uitspuugt uitspuugde
plural spugen uit spuugden uit uitspugen uitspuugden
subjunctive sing.1 spuge uit spuugde uit uitspuge uitspuugde
subjunctive plur.1 spugen uit spuugden uit uitspugen uitspuugden
imperative sing. spuug uit
imperative plur.1 spuugt uit
participles uitspugend uitgespuugd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.