uitstappen

Dutch

Etymology

From uit +‎ stappen (“to step, to walk”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitstappen

  1. to get off (a vehicle or a vessel)
  2. (informal) to die

Conjugation

Conjugation of uitstappen (weak, separable)
infinitive uitstappen
past singular stapte uit
past participle uitgestapt
infinitive uitstappen
gerund uitstappen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular stap uit stapte uit uitstap uitstapte
2nd person sing. (jij) stapt uit, stap uit2 stapte uit uitstapt uitstapte
2nd person sing. (u) stapt uit stapte uit uitstapt uitstapte
2nd person sing. (gij) stapt uit stapte uit uitstapt uitstapte
3rd person singular stapt uit stapte uit uitstapt uitstapte
plural stappen uit stapten uit uitstappen uitstapten
subjunctive sing.1 stappe uit stapte uit uitstappe uitstapte
subjunctive plur.1 stappen uit stapten uit uitstappen uitstapten
imperative sing. stap uit
imperative plur.1 stapt uit
participles uitstappend uitgestapt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.