uitstorten

Dutch

Etymology

From uit +‎ storten.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitstorten

  1. to pour out, to effuse
  2. (figuratively) to confess, to make known

Conjugation

Conjugation of uitstorten (weak, separable)
infinitive uitstorten
past singular stortte uit
past participle uitgestort
infinitive uitstorten
gerund uitstorten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular stort uit stortte uit uitstort uitstortte
2nd person sing. (jij) stort uit stortte uit uitstort uitstortte
2nd person sing. (u) stort uit stortte uit uitstort uitstortte
2nd person sing. (gij) stort uit stortte uit uitstort uitstortte
3rd person singular stort uit stortte uit uitstort uitstortte
plural storten uit stortten uit uitstorten uitstortten
subjunctive sing.1 storte uit stortte uit uitstorte uitstortte
subjunctive plur.1 storten uit stortten uit uitstorten uitstortten
imperative sing. stort uit
imperative plur.1 stort uit
participles uitstortend uitgestort
1) Archaic.

Descendants

  • Negerhollands: stort ut

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.