uitstralen

Dutch

Etymology

From uit +‎ stralen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitstralen

  1. to radiate

Conjugation

Conjugation of uitstralen (weak, separable)
infinitive uitstralen
past singular straalde uit
past participle uitgestraald
infinitive uitstralen
gerund uitstralen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular straal uit straalde uit uitstraal uitstraalde
2nd person sing. (jij) straalt uit, straal uit2 straalde uit uitstraalt uitstraalde
2nd person sing. (u) straalt uit straalde uit uitstraalt uitstraalde
2nd person sing. (gij) straalt uit straalde uit uitstraalt uitstraalde
3rd person singular straalt uit straalde uit uitstraalt uitstraalde
plural stralen uit straalden uit uitstralen uitstraalden
subjunctive sing.1 strale uit straalde uit uitstrale uitstraalde
subjunctive plur.1 stralen uit straalden uit uitstralen uitstraalden
imperative sing. straal uit
imperative plur.1 straalt uit
participles uitstralend uitgestraald
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.