uitvloeien

Dutch

Etymology

From uit +‎ vloeien.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitvloeien

  1. to spread out, emanate
  2. to feather, creep, slowly flow out of the intended boundaries

Conjugation

Conjugation of uitvloeien (weak, separable)
infinitive uitvloeien
past singular vloeide uit
past participle uitgevloeid
infinitive uitvloeien
gerund uitvloeien n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vloei uit vloeide uit uitvloei uitvloeide
2nd person sing. (jij) vloeit uit, vloei uit2 vloeide uit uitvloeit uitvloeide
2nd person sing. (u) vloeit uit vloeide uit uitvloeit uitvloeide
2nd person sing. (gij) vloeit uit vloeide uit uitvloeit uitvloeide
3rd person singular vloeit uit vloeide uit uitvloeit uitvloeide
plural vloeien uit vloeiden uit uitvloeien uitvloeiden
subjunctive sing.1 vloeie uit vloeide uit uitvloeie uitvloeide
subjunctive plur.1 vloeien uit vloeiden uit uitvloeien uitvloeiden
imperative sing. vloei uit
imperative plur.1 vloeit uit
participles uitvloeiend uitgevloeid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.