uitvouwen

Dutch

Etymology

From uit +‎ vouwen.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Hyphenation: uit‧vou‧wen

Verb

uitvouwen

  1. to spread out

Conjugation

Conjugation of uitvouwen (weak with strong past participle, separable)
infinitive uitvouwen
past singular vouwde uit
past participle uitgevouwen
infinitive uitvouwen
gerund uitvouwen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vouw uit vouwde uit uitvouw uitvouwde
2nd person sing. (jij) vouwt uit, vouw uit2 vouwde uit uitvouwt uitvouwde
2nd person sing. (u) vouwt uit vouwde uit uitvouwt uitvouwde
2nd person sing. (gij) vouwt uit vouwde uit uitvouwt uitvouwde
3rd person singular vouwt uit vouwde uit uitvouwt uitvouwde
plural vouwen uit vouwden uit uitvouwen uitvouwden
subjunctive sing.1 vouwe uit vouwde uit uitvouwe uitvouwde
subjunctive plur.1 vouwen uit vouwden uit uitvouwen uitvouwden
imperative sing. vouw uit
imperative plur.1 vouwt uit
participles uitvouwend uitgevouwen
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.