uitvreten

Dutch

Etymology

From uit +‎ vreten.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈœy̯tˌfreːtə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: uit‧vre‧ten

Verb

uitvreten

  1. (transitive) to be up to (usually negative)
    Synonym: uitspoken
  2. (intransitive, derogatory) to scrounge

Conjugation

Conjugation of uitvreten (strong class 5, separable)
infinitive uitvreten
past singular vrat uit
past participle uitgevreten
infinitive uitvreten
gerund uitvreten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vreet uit vrat uit uitvreet uitvrat
2nd person sing. (jij) vreet uit vrat uit uitvreet uitvrat
2nd person sing. (u) vreet uit vrat uit uitvreet uitvrat
2nd person sing. (gij) vreet uit vraat uit uitvreet uitvraat
3rd person singular vreet uit vrat uit uitvreet uitvrat
plural vreten uit vraten uit uitvreten uitvraten
subjunctive sing.1 vrete uit vrate uit uitvrete uitvrate
subjunctive plur.1 vreten uit vraten uit uitvreten uitvraten
imperative sing. vreet uit
imperative plur.1 vreet uit
participles uitvretend uitgevreten
1) Archaic.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.