uitwerken

Dutch

Etymology

From uit (“out”) +‎ werken (“to work”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitwerken

  1. to effect, put in place
  2. to elaborate, expand

Conjugation

Conjugation of uitwerken (weak, separable)
infinitive uitwerken
past singular werkte uit
past participle uitgewerkt
infinitive uitwerken
gerund uitwerken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular werk uit werkte uit uitwerk uitwerkte
2nd person sing. (jij) werkt uit, werk uit2 werkte uit uitwerkt uitwerkte
2nd person sing. (u) werkt uit werkte uit uitwerkt uitwerkte
2nd person sing. (gij) werkt uit werkte uit uitwerkt uitwerkte
3rd person singular werkt uit werkte uit uitwerkt uitwerkte
plural werken uit werkten uit uitwerken uitwerkten
subjunctive sing.1 werke uit werkte uit uitwerke uitwerkte
subjunctive plur.1 werken uit werkten uit uitwerken uitwerkten
imperative sing. werk uit
imperative plur.1 werkt uit
participles uitwerkend uitgewerkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.