uitwisselen

Dutch

Etymology

From uit +‎ wisselen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitwisselen

  1. to exchange

Conjugation

Conjugation of uitwisselen (weak, separable)
infinitive uitwisselen
past singular wisselde uit
past participle uitgewisseld
infinitive uitwisselen
gerund uitwisselen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular wissel uit wisselde uit uitwissel uitwisselde
2nd person sing. (jij) wisselt uit, wissel uit2 wisselde uit uitwisselt uitwisselde
2nd person sing. (u) wisselt uit wisselde uit uitwisselt uitwisselde
2nd person sing. (gij) wisselt uit wisselde uit uitwisselt uitwisselde
3rd person singular wisselt uit wisselde uit uitwisselt uitwisselde
plural wisselen uit wisselden uit uitwisselen uitwisselden
subjunctive sing.1 wissele uit wisselde uit uitwissele uitwisselde
subjunctive plur.1 wisselen uit wisselden uit uitwisselen uitwisselden
imperative sing. wissel uit
imperative plur.1 wisselt uit
participles uitwisselend uitgewisseld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.