ulubić

From u- +‎ lubić. First attested in the 14th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ulʲuːbʲit͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ulʲubʲit͡ɕʲ/

ulubić pf (imperfective ulubiać or ulubować)

1. (reflexive with się, sometimes impersonal, attested in Lesser Poland) to find a liking for someone or something, to love someone or something [with w (+ locative) ‘for whom/what’; or with dative ‘subject’]
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[1], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 25, 3:

     Vlubil iesm se w prawdze twoiey

     [Ulubił jeśm sie w prawdzie twojej]

   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[2], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 48, 13:

     Ta droga gich szszcoda gim, potem w uscech swogich vlubø se

     [Ta droga jich szkoda jim, potem w uszech swojich ulubią się]

   • 1968 [92], Roman Laskowski, Józef Reczek, editors, Glosy polskie rękopisu Sermones de tempore et de sanctis nr. XV 32 Biblioteki OO. Dominikanów w Krakowie z drugiej połowy XV wieku‎^[3], Sandomierz: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, page XV p. post.:

     To yest moy syn namyleyschy, v nym szye mnye dobrze vlvvbylo

     [To jest moj syn namilejszy, w nim się mnie dobrze ulubiło]

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[4], page 328:

     Owa dzyeczye moye myle, ktoregozem vybral, y ktorem ze dobrze vlvvbylo dvschy moyey

     [Owa dziecię moje miłe, ktoregożem wybrał, i ktorem się dobrze ulubiło duszy mojey]

2. (reflexive with się, attested in Masovia, Silesia) to please someone, to gain someone's recognition or favor [with dative ‘whose favor’]
   • 1920 [1437], Marceli Handelsman, Antoni Rybarski, Kazimierz Tymieniecki, editors, Najdawniejsze księgi sądowe mazowieckie, volume III, number 2494, Zakroczym:

     Iakom ia s Ianem taki tark myal, esze mi sa iutra plascz imyal yroczicz, acz mi sza koni nye vlubi

     [Jakom ja s Ianem taki targ miał, esze mi za jutra plascz imiał wrócić, acz mi się koń nie ulubi]

   • 1956 [XV med], Jerzy Woronczak, editor, Teksty polskie w rękopisie nr 43 Biblioteki Kapitulnej we Wrocławiu z połowy XV wieku‎^[5], Silesia, page 95v:

     Quia sine fide impossibile est deo placere wlubicz se

     [Quia sine fide impossibile est deo placere ulubić się]

   • 1930 [c. 1455], “Deut”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[6], 1, 23:

     Gdisz mi syø rzecz vlvbila, vislalem was dwanascze møzow

     [Gdyż mi się rzecz ulubiła, wyslałem was dwanaście męzów]

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[7], page 41:

     Przez twą czystotą samasz thy zaslvzyla, yzeszye vlyvbyla krolovy nyebyeskyemv

     [Przez twą czystotę samaś ty zasłużyła, iżeś się ulubiła krolowi niebieskiemu]

• Polish: ulubić, ulubieć (Przemyśl)

• Bańkowski, Andrzej (2000) “lubić”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• S. Urbańczyk, editor (1987), “ulubić”, in Słownik staropolski (in Polish), volume 9, Wrocław, Warsaw, Kraków, Gdańsk, Łódź: Polish Academy of Sciences, page 376
• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “ulubić się”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• ulubieć (Przemyśl)

Inherited from Old Polish ulubić. By surface analysis, u- +‎ lubić.

• Rhymes: -ubit͡ɕ
• Syllabification: u‧lu‧bić

ulubić pf

1. (transitive, archaic) synonym of polubić
2. (reflexive with się, obsolete) synonym of podobać się

• ulubić in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “ulubić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “ulubić się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “ULUBIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 16.05.2023
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “ulubić”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “ulubić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “ulubić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 282