umierać

• umirać

Inherited from Proto-Slavic *umirati.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /umʲɛrat͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /umʲɛrat͡ɕʲ/

umierać impf (perfective umrzeć)

1. to die (to stop living)
   • 1930 [c. 1455], “Deut”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 33, 6:

     Bødz ziw, Rvben, a nye vmyeray (non moriatur)

     [Bądź żyw, Ruben, a nie umieraj (non moriatur)]

2. to faint
   • 1884 [1476], Ignacy Polkowski, editor, Katalog rękopisów kapitulnych katedry krakowskiej. Cz. 1, Kodexa rękopiśmienne 1-228‎^[2], volume III, page 108:

     O qualis dolor Xpi... dum videret matrem suam dilectam pre dolore deficientem vmyrayąnczą

     [O qualis dolor Xpi... dum videret matrem suam dilectam pre dolore deficientem umirającą]

• Polish: umierać

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “umierać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish umierać.

• IPA^(key): /uˈmjɛ.rat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛrat͡ɕ
• Syllabification: u‧mie‧rać

umierać impf (perfective umrzeć)

1. (intransitive) to die (to stop living)

   Synonyms: see Thesaurus:umierać

• śmierć

• umierać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• umierać in Polish dictionaries at PWN