upprorsmakare

Swedish

Etymology

uppror +‎ -s- +‎ -makare. Attested since 1734.

Noun

upprorsmakare c

  1. agitator
    Synonyms: uppviglare, upprorsstiftare

Declension

Declension of upprorsmakare
nominative genitive
singular indefinite upprorsmakare upprorsmakares
definite upprorsmakaren upprorsmakarens
plural indefinite upprorsmakare upprorsmakares
definite upprorsmakarna upprorsmakarnas

References