utensilis
Catalan
Noun
utensilis
- plural of utensili
Latin
Etymology
From ūtēns + -ilis. Compare ūtilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [uːˈtẽː.sɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [uˈt̪ɛn.si.lis]
Adjective
ūtēnsilis (neuter ūtēnsile); third-declension two-termination adjective
- useful
- Synonyms: opportūnus, commodus, habilis, idōneus, conveniēns, ūtilis, aptus, salūber
- Antonyms: incommodus, inūtilis, ineptus, irritus, ingrātus, gratuitus
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | ūtēnsilis | ūtēnsile | ūtēnsilēs | ūtēnsilia | |
| genitive | ūtēnsilis | ūtēnsilium | |||
| dative | ūtēnsilī | ūtēnsilibus | |||
| accusative | ūtēnsilem | ūtēnsile | ūtēnsilēs ūtēnsilīs |
ūtēnsilia | |
| ablative | ūtēnsilī | ūtēnsilibus | |||
| vocative | ūtēnsilis | ūtēnsile | ūtēnsilēs | ūtēnsilia | |
Descendants
- Old French: utensile, ustensile (Influenced by user)
- → Galician: utensilio
- → Italian: utensile
- → Portuguese: utensílio
- → Spanish: utensilio
References
- “utensilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “utensilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- utensilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.