utilitas

Latin

Etymology

ūtilis +‎ -tās

Noun

ūtilitās f (genitive ūtilitātis); third declension

  1. usefulness, utility
  2. expediency
  3. advantage
    Exsecūtiō officiī plērumque certum suae ūtilitātis proximae sacrificium implicat.
    The performance of a duty usually involves a certain sacrifice of one's own immediate benefit.

Declension

Third-declension noun.

singular plural
nominative ūtilitās ūtilitātēs
genitive ūtilitātis ūtilitātum
dative ūtilitātī ūtilitātibus
accusative ūtilitātem ūtilitātēs
ablative ūtilitāte ūtilitātibus
vocative ūtilitās ūtilitātēs

Descendants

  • Catalan: utilitat
  • English: utility
  • French: utilité
  • Galician: utilidade
  • Italian: utilità
  • Occitan: utilitat
  • Portuguese: utilidade
  • Romanian: utilitate
  • Spanish: utilidad

References

  • utilitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • utilitas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • utilitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • untold advantages arise from a thing: utilitas efflorescit ex aliqua re
    • to be serviceable: utilitatem afferre, praebere
    • to considerably (in no way) further the common good: multum (nihil) ad communem utilitatem afferre
    • to consider one's own advantage in everything: omnia ad suam utilitatem referre
  • utilitas in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016