uwinąć

Polish

Etymology

From u- +‎ winąć.

Pronunciation

  • IPA(key): /uˈvi.nɔɲt͡ɕ/
  • Rhymes: -inɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: u‧wi‧nąć

Verb

uwinąć pf (imperfective uwijać)

  1. (transitive, archaic) alternative form of uwić
  2. (reflexive with się, colloquial) to bustle (to perform some activity quickly; to move quickly while doing something)
    Synonym: zwijać się

Conjugation

Conjugation of uwinąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive uwinąć
future tense 1st uwinę uwiniemy
2nd uwiniesz uwiniecie
3rd uwinie uwiną
impersonal uwinie się
past tense 1st uwinąłem,
-(e)m uwinął 		uwinęłam,
-(e)m uwinęła 		uwinęłom,
-(e)m uwinęło 		uwinęliśmy,
-(e)śmy uwinęli 		uwinęłyśmy,
-(e)śmy uwinęły
2nd uwinąłeś,
-(e)ś uwinął 		uwinęłaś,
-(e)ś uwinęła 		uwinęłoś,
-(e)ś uwinęło 		uwinęliście,
-(e)ście uwinęli 		uwinęłyście,
-(e)ście uwinęły
3rd uwinął uwinęła uwinęło uwinęli uwinęły
impersonal uwinięto
conditional 1st uwinąłbym,
bym uwinął 		uwinęłabym,
bym uwinęła 		uwinęłobym,
bym uwinęło 		uwinęlibyśmy,
byśmy uwinęli 		uwinęłybyśmy,
byśmy uwinęły
2nd uwinąłbyś,
byś uwinął 		uwinęłabyś,
byś uwinęła 		uwinęłobyś,
byś uwinęło 		uwinęlibyście,
byście uwinęli 		uwinęłybyście,
byście uwinęły
3rd uwinąłby,
by uwinął 		uwinęłaby,
by uwinęła 		uwinęłoby,
by uwinęło 		uwinęliby,
by uwinęli 		uwinęłyby,
by uwinęły
impersonal uwinięto by
imperative 1st niech uwinę uwińmy
2nd uwiń uwińcie
3rd niech uwinie niech uwiną
passive adjectival participle uwinięty uwinięta uwinięte uwinięci uwinięte
anterior adverbial participle uwinąwszy
verbal noun uwinięcie

Further reading

  • uwinąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • uwinąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.