væþer
Old Swedish
Etymology
From Old Norse veðr, from Proto-Germanic *wedrą.
Noun
væþer n
Declension
Declension of væþr (strong a-stem)
| neuter | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | væþr | væþrit | væþr | væþrin |
| accusative | væþr | væþrit | væþr | væþrin |
| dative | væþri, væþre | væþrinu, væþreno | væþrum, væþrom | væþrumin, væþromen |
| genitive | væþrs | væþrsins | væþra | væþranna |
Descendants
- Swedish: väder