vørður

See also: vörður

Faroese

Etymology

From Old Norse vǫrðr, from Proto-Germanic *warduz.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvøːɹʊɹ/
    Rhymes: -øːɹʊɹ
    Homophone: vørur

Noun

vørður m (genitive singular varðar, plural vørðir)

  1. watchman, guard

Declension

Declension of vørður (m25)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative vørður vørðurin vørðir vørðirnir
accusative vørð vørðin vørðir vørðirnar
dative vørði vørðinum vørðum vørðunum
genitive varðar varðarins varða varðanna

Hyponyms