vǫrr
Old Norse
Etymology 1
From Proto-Germanic *weruz, perhaps through *werulō.
Noun
vǫrr f (genitive varrar, plural varrar or varrir)
Declension
| feminine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | vǫrr | vǫrrin | varrar, varrir | varrarnar, varrirnar |
| accusative | vǫrr | vǫrrina | varrar, varrir | varrarnar, varrirnar |
| dative | vǫrr | vǫrrinni | vǫrrum | vǫrrunum |
| genitive | varrar | varrarinnar | varra | varranna |
Descendants
Etymology 2
From Proto-Germanic *werzaną (“to cause disarray, confusion”). (Can this(+) etymology be sourced?)
Noun
vǫrr m (genitive varrar, plural verrir)
- a pull of the oar
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | vǫrr | vǫrrinn | verrir | verrirnir |
| accusative | vǫrr | vǫrrinn | vǫrru | vǫrruna |
| dative | verri | verrinum | vǫrrum | vǫrrunum |
| genitive | varrar | varrarins | varra | varranna |
Further reading
- Skeat, W. W., Skeat, W. W. (1882). An Etymological Dictionary of the English Language. United Kingdom: Clarendon Press, p. 719
- Zoëga, Geir T. (1910) “vörr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 504; also available at the Internet Archive