vallfärda
Swedish
Verb
vallfärda (present vallfärdar, preterite vallfärdade, supine vallfärdat, imperative vallfärda)
- go on a pilgrimage
- (figurative) flock (congregate in large numbers)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | vallfärda | vallfärdas | ||
| supine | vallfärdat | vallfärdats | ||
| imperative | vallfärda | — | ||
| imper. plural1 | vallfärden | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | vallfärdar | vallfärdade | vallfärdas | vallfärdades |
| ind. plural1 | vallfärda | vallfärdade | vallfärdas | vallfärdades |
| subjunctive2 | vallfärde | vallfärdade | vallfärdes | vallfärdades |
| present participle | vallfärdande | |||
| past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.