vallfärd
Swedish
Etymology
Likely blend of vallfart + färd. First attested in 1772.
Noun
vallfärd c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | vallfärd | vallfärds |
| definite | vallfärden | vallfärdens | |
| plural | indefinite | vallfärder | vallfärders |
| definite | vallfärderna | vallfärdernas |