vandringsman

See also: vandringsmän

Swedish

Etymology

vandring (wandering) +‎ -s- +‎ man (man)

Noun

vandringsman c

  1. (somewhat solemn or poetic) a wanderer, a wandering man
    Synonym: vandrare

Declension

Declension of vandringsman
nominative genitive
singular indefinite vandringsman vandringsmans
definite vandringsmannen vandringsmannens
plural indefinite vandringsmän vandringsmäns
definite vandringsmännen vandringsmännens

References