vanrækt
Icelandic
Etymology 1
Verb
vanrækt
- supine of vanrækja (“to neglect”)
Etymology 2
Noun
vanrækt f (genitive singular vanræktar, no plural)
Declension
| singular | ||
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | vanrækt | vanræktin |
| accusative | vanrækt | vanræktina |
| dative | vanrækt | vanræktinni |
| genitive | vanræktar | vanræktarinnar |