vanrækja

Icelandic

Etymology

From van- (lack of) +‎ rækja (attend to).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvan.raiːca/

Verb

vanrækja (weak verb, third-person singular past indicative vanrækti, supine vanrækt)

  1. to neglect

Conjugation

vanrækja – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur vanrækja
supine sagnbót vanrækt
present participle
vanrækjandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég vanræki vanrækti vanræki vanrækti
þú vanrækir vanræktir vanrækir vanræktir
hann, hún, það vanrækir vanrækti vanræki vanrækti
plural við vanrækjum vanræktum vanrækjum vanræktum
þið vanrækið vanræktuð vanrækið vanræktuð
þeir, þær, þau vanrækja vanræktu vanræki vanræktu
imperative boðháttur
singular þú vanræk (þú), vanræktu
plural þið vanrækið (þið), vanrækiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
vanrækjast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að vanrækjast
supine sagnbót vanrækst
present participle
vanrækjandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég vanrækist vanræktist vanrækist vanræktist
þú vanrækist vanræktist vanrækist vanræktist
hann, hún, það vanrækist vanræktist vanrækist vanræktist
plural við vanrækjumst vanræktumst vanrækjumst vanræktumst
þið vanrækist vanræktust vanrækist vanræktust
þeir, þær, þau vanrækjast vanræktust vanrækist vanræktust
imperative boðháttur
singular þú vanrækst (þú), vanrækstu
plural þið vanrækist (þið), vanrækisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
vanræktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
vanræktur vanrækt vanrækt vanræktir vanræktar vanrækt
accusative
(þolfall)
vanræktan vanrækta vanrækt vanrækta vanræktar vanrækt
dative
(þágufall)
vanræktum vanræktri vanræktu vanræktum vanræktum vanræktum
genitive
(eignarfall)
vanrækts vanræktrar vanrækts vanræktra vanræktra vanræktra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
vanrækti vanrækta vanrækta vanræktu vanræktu vanræktu
accusative
(þolfall)
vanrækta vanræktu vanrækta vanræktu vanræktu vanræktu
dative
(þágufall)
vanrækta vanræktu vanrækta vanræktu vanræktu vanræktu
genitive
(eignarfall)
vanrækta vanræktu vanrækta vanræktu vanræktu vanræktu