veêl

See also: veel and ve'el

Dutch

Noun

veêl f (plural veêls or velen, diminutive veêltje n)

  1. (archaic or poetic) alternative form of vedel
    • 1927, J. Slauerhoff, Chlotarius:
      Nooit lachte een kind, nooit zong een vrouw, een veêl / Door de gewelven van het kil kasteel.
      Never did a child laugh, never did a woman sing, or a fiddle / Through the vaults of the chilly castle.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.