ventriloquus
Latin
Etymology
venter (“belly”) + -loquus (“speaking”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wɛnˈtrɪ.ɫɔ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ven̪ˈt̪riː.lo.kʷus]
Noun
ventriloquus m (genitive ventriloquī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ventriloquus | ventriloquī |
| genitive | ventriloquī | ventriloquōrum |
| dative | ventriloquō | ventriloquīs |
| accusative | ventriloquum | ventriloquōs |
| ablative | ventriloquō | ventriloquīs |
| vocative | ventriloque | ventriloquī |
Descendants
- → English: ventriloquous
References
- “ventriloquus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ventriloquus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.