verbeelden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch verbeelden. Equivalent to beeld +‎ ver- -en, or ver- +‎ beelden.

Pronunciation

  • IPA(key): /vərˈbeːl.də(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ver‧beel‧den
  • Rhymes: -eːldən

Verb

verbeelden

  1. (transitive) to depict
  2. (reflexive) to imagine

Conjugation

Conjugation of verbeelden (weak, prefixed)
infinitive verbeelden
past singular verbeeldde
past participle verbeeld
infinitive verbeelden
gerund verbeelden n
present tense past tense
1st person singular verbeeld verbeeldde
2nd person sing. (jij) verbeeldt, verbeeld2 verbeeldde
2nd person sing. (u) verbeeldt verbeeldde
2nd person sing. (gij) verbeeldt verbeeldde
3rd person singular verbeeldt verbeeldde
plural verbeelden verbeeldden
subjunctive sing.1 verbeelde verbeeldde
subjunctive plur.1 verbeelden verbeeldden
imperative sing. verbeeld
imperative plur.1 verbeeldt
participles verbeeldend verbeeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.