verbeurdverklaren

Dutch

Etymology

Compound of verbeurd +‎ verklaren.

Pronunciation

  • IPA(key): /vərˈbøːrt.vərˌklaː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ver‧beurd‧ver‧kla‧ren

Verb

verbeurdverklaren

  1. (law, transitive) to confiscate
    Synonym: confisqueren

Conjugation

Conjugation of verbeurdverklaren (weak, prefixed, separable)
infinitive verbeurdverklaren
past singular verklaarde verbeurd
past participle verbeurdverklaard
infinitive verbeurdverklaren
gerund verbeurdverklaren n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular verklaar verbeurd verklaarde verbeurd verbeurdverklaar verbeurdverklaarde
2nd person sing. (jij) verklaart verbeurd, verklaar verbeurd2 verklaarde verbeurd verbeurdverklaart verbeurdverklaarde
2nd person sing. (u) verklaart verbeurd verklaarde verbeurd verbeurdverklaart verbeurdverklaarde
2nd person sing. (gij) verklaart verbeurd verklaarde verbeurd verbeurdverklaart verbeurdverklaarde
3rd person singular verklaart verbeurd verklaarde verbeurd verbeurdverklaart verbeurdverklaarde
plural verklaren verbeurd verklaarden verbeurd verbeurdverklaren verbeurdverklaarden
subjunctive sing.1 verklare verbeurd verklaarde verbeurd verbeurdverklare verbeurdverklaarde
subjunctive plur.1 verklaren verbeurd verklaarden verbeurd verbeurdverklaren verbeurdverklaarden
imperative sing. verklaar verbeurd
imperative plur.1 verklaart verbeurd
participles verbeurdverklarend verbeurdverklaard
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.