verbrijzelen

Dutch

Etymology

From ver- +‎ brijzelen.

Pronunciation

  • IPA(key): /vərˈbrɛi̯.zə.lə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ver‧brij‧ze‧len
  • Rhymes: -ɛi̯zələn

Verb

verbrijzelen

  1. (transitive) to shatter, to crush

Conjugation

Conjugation of verbrijzelen (weak, prefixed)
infinitive verbrijzelen
past singular verbrijzelde
past participle verbrijzeld
infinitive verbrijzelen
gerund verbrijzelen n
present tense past tense
1st person singular verbrijzel verbrijzelde
2nd person sing. (jij) verbrijzelt, verbrijzel2 verbrijzelde
2nd person sing. (u) verbrijzelt verbrijzelde
2nd person sing. (gij) verbrijzelt verbrijzelde
3rd person singular verbrijzelt verbrijzelde
plural verbrijzelen verbrijzelden
subjunctive sing.1 verbrijzele verbrijzelde
subjunctive plur.1 verbrijzelen verbrijzelden
imperative sing. verbrijzel
imperative plur.1 verbrijzelt
participles verbrijzelend verbrijzeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

  • Afrikaans: verbrysel
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.