verenigen

Dutch

Etymology

Analysable as enig +‎ ver- -en. Compare German vereinigen, Yiddish פֿאַראייניקן (fareynikn).

Pronunciation

  • IPA(key): /vərˈeːnə.ɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ver‧e‧ni‧gen

Verb

verenigen

  1. to unite

Conjugation

Conjugation of verenigen (weak, prefixed)
infinitive verenigen
past singular verenigde
past participle verenigd
infinitive verenigen
gerund verenigen n
present tense past tense
1st person singular verenig verenigde
2nd person sing. (jij) verenigt, verenig2 verenigde
2nd person sing. (u) verenigt verenigde
2nd person sing. (gij) verenigt verenigde
3rd person singular verenigt verenigde
plural verenigen verenigden
subjunctive sing.1 verenige verenigde
subjunctive plur.1 verenigen verenigden
imperative sing. verenig
imperative plur.1 verenigt
participles verenigend verenigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Afrikaans: verenig
  • Negerhollands: vereenig
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.