vergemakkelijken

Dutch

Etymology

From gemakkelijk +‎ ver- -en.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

vergemakkelijken

  1. to simplify, facilitate

Conjugation

Conjugation of vergemakkelijken (weak, prefixed)
infinitive vergemakkelijken
past singular vergemakkelijkte
past participle vergemakkelijkt
infinitive vergemakkelijken
gerund vergemakkelijken n
present tense past tense
1st person singular vergemakkelijk vergemakkelijkte
2nd person sing. (jij) vergemakkelijkt, vergemakkelijk2 vergemakkelijkte
2nd person sing. (u) vergemakkelijkt vergemakkelijkte
2nd person sing. (gij) vergemakkelijkt vergemakkelijkte
3rd person singular vergemakkelijkt vergemakkelijkte
plural vergemakkelijken vergemakkelijkten
subjunctive sing.1 vergemakkelijke vergemakkelijkte
subjunctive plur.1 vergemakkelijken vergemakkelijkten
imperative sing. vergemakkelijk
imperative plur.1 vergemakkelijkt
participles vergemakkelijkend vergemakkelijkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.