verhaspelen
Dutch
Etymology
From haspel (“reel”) + ver- -en, presumably with the idea of getting one's tongue tied up on a reel. Compare German verhaspeln.
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
verhaspelen
Conjugation
| Conjugation of verhaspelen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | verhaspelen | |||
| past singular | verhaspelde | |||
| past participle | verhaspeld | |||
| infinitive | verhaspelen | |||
| gerund | verhaspelen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | verhaspel | verhaspelde | ||
| 2nd person sing. (jij) | verhaspelt, verhaspel2 | verhaspelde | ||
| 2nd person sing. (u) | verhaspelt | verhaspelde | ||
| 2nd person sing. (gij) | verhaspelt | verhaspelde | ||
| 3rd person singular | verhaspelt | verhaspelde | ||
| plural | verhaspelen | verhaspelden | ||
| subjunctive sing.1 | verhaspele | verhaspelde | ||
| subjunctive plur.1 | verhaspelen | verhaspelden | ||
| imperative sing. | verhaspel | |||
| imperative plur.1 | verhaspelt | |||
| participles | verhaspelend | verhaspeld | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||