verhoren

See also: verhören and Verhören

Dutch

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Rhymes: -oːrən

Etymology 1

From ver- +‎ horen.

Verb

verhoren

  1. (transitive) to interrogate
Conjugation
Conjugation of verhoren (weak, prefixed)
infinitive verhoren
past singular verhoorde
past participle verhoord
infinitive verhoren
gerund verhoren n
present tense past tense
1st person singular verhoor verhoorde
2nd person sing. (jij) verhoort, verhoor2 verhoorde
2nd person sing. (u) verhoort verhoorde
2nd person sing. (gij) verhoort verhoorde
3rd person singular verhoort verhoorde
plural verhoren verhoorden
subjunctive sing.1 verhore verhoorde
subjunctive plur.1 verhoren verhoorden
imperative sing. verhoor
imperative plur.1 verhoort
participles verhorend verhoord
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Derived terms
Descendants
  • Negerhollands: verhör, verhoort

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

verhoren

  1. plural of verhoor