verivilli
Ingrian
Etymology
From veri (“blood”) + villi (“callus”). Akin to Estonian verivill.
Pronunciation
- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈʋeriˌʋilːi/, [ˈʋe̞riˌʋilʲː]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈʋeriˌʋilːi/, [ˈʋe̞riˌʋilːi]
- Rhymes: -ilʲː, -ilːi
- Hyphenation: ve‧ri‧vil‧li
Noun
verivilli
Declension
| Declension of verivilli (type 5/vahti, no gradation) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | verivilli | verivillit |
| genitive | verivillin | verivilliin, verivillilöin |
| partitive | verivilliä | verivillijä, verivillilöjä |
| illative | verivillii | verivillii, verivillilöihe |
| inessive | verivilliis | verivilliis, verivillilöis |
| elative | verivillist | verivilliist, verivillilöist |
| allative | verivillille | verivilliille, verivillilöille |
| adessive | verivilliil | verivilliil, verivillilöil |
| ablative | verivillilt | verivilliilt, verivillilöilt |
| translative | verivilliks | verivilliiks, verivillilöiks |
| essive | verivillinnä, verivilliin | verivilliinnä, verivillilöinnä, verivilliin, verivillilöin |
| exessive1) | verivillint | verivilliint, verivillilöint |
| 1) obsolete *) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive. | ||
References
- Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 655