verjongen

Dutch

Etymology

From jong +‎ ver- -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /vərˈjɔ.ŋə(n)/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔŋən

Verb

verjongen

  1. (intransitive) to become young, to rejuvenate
  2. (transitive) to make young, to rejuvenate

Conjugation

Conjugation of verjongen (weak, prefixed)
infinitive verjongen
past singular verjongde
past participle verjongd
infinitive verjongen
gerund verjongen n
present tense past tense
1st person singular verjong verjongde
2nd person sing. (jij) verjongt, verjong2 verjongde
2nd person sing. (u) verjongt verjongde
2nd person sing. (gij) verjongt verjongde
3rd person singular verjongt verjongde
plural verjongen verjongden
subjunctive sing.1 verjonge verjongde
subjunctive plur.1 verjongen verjongden
imperative sing. verjong
imperative plur.1 verjongt
participles verjongend verjongd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms