vermeerderen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vermeerderen. By surface analysis, meerder +‎ ver- -en.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

vermeerderen

  1. (intransitive) to increase in number, to multiply
  2. (transitive) to increase in number, to multiply

Conjugation

Conjugation of vermeerderen (weak, prefixed)
infinitive vermeerderen
past singular vermeerderde
past participle vermeerderd
infinitive vermeerderen
gerund vermeerderen n
present tense past tense
1st person singular vermeerder vermeerderde
2nd person sing. (jij) vermeerdert, vermeerder2 vermeerderde
2nd person sing. (u) vermeerdert vermeerderde
2nd person sing. (gij) vermeerdert vermeerderde
3rd person singular vermeerdert vermeerderde
plural vermeerderen vermeerderden
subjunctive sing.1 vermeerdere vermeerderde
subjunctive plur.1 vermeerderen vermeerderden
imperative sing. vermeerder
imperative plur.1 vermeerdert
participles vermeerderend vermeerderd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Negerhollands: vermeer
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.