vermogelijken

Dutch

Etymology

From mogelijk +‎ ver- -en.

Verb

vermogelijken

  1. to make possible

Conjugation

Conjugation of vermogelijken (weak, prefixed)
infinitive vermogelijken
past singular vermogelijkte
past participle vermogelijkt
infinitive vermogelijken
gerund vermogelijken n
present tense past tense
1st person singular vermogelijk vermogelijkte
2nd person sing. (jij) vermogelijkt, vermogelijk2 vermogelijkte
2nd person sing. (u) vermogelijkt vermogelijkte
2nd person sing. (gij) vermogelijkt vermogelijkte
3rd person singular vermogelijkt vermogelijkte
plural vermogelijken vermogelijkten
subjunctive sing.1 vermogelijke vermogelijkte
subjunctive plur.1 vermogelijken vermogelijkten
imperative sing. vermogelijk
imperative plur.1 vermogelijkt
participles vermogelijkend vermogelijkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • vermogelijking
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.