veronderstellen
Dutch
Etymology
Blend of vermoeden + onderstellen from onder- + stellen, calque of Latin suppōnō. Compare German unterstellen (“to assume, to allege”).
Pronunciation
- IPA(key): /vərˌɔn.dərˈstɛ.lə(n)/
Audio: (file) - Rhymes: -ɛlən
Verb
veronderstellen
Conjugation
| Conjugation of veronderstellen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | veronderstellen | |||
| past singular | veronderstelde | |||
| past participle | verondersteld | |||
| infinitive | veronderstellen | |||
| gerund | veronderstellen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | veronderstel | veronderstelde | ||
| 2nd person sing. (jij) | veronderstelt, veronderstel2 | veronderstelde | ||
| 2nd person sing. (u) | veronderstelt | veronderstelde | ||
| 2nd person sing. (gij) | veronderstelt | veronderstelde | ||
| 3rd person singular | veronderstelt | veronderstelde | ||
| plural | veronderstellen | veronderstelden | ||
| subjunctive sing.1 | veronderstelle | veronderstelde | ||
| subjunctive plur.1 | veronderstellen | veronderstelden | ||
| imperative sing. | veronderstel | |||
| imperative plur.1 | veronderstelt | |||
| participles | veronderstellend | verondersteld | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||