veroorzaken

Dutch

Etymology

From oorzaak +‎ ver- -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /vərˈoːrˌzaːkə(n)/, [vərˈʊːrˌzaːkə(n)]
  • Audio:(file)

Verb

veroorzaken

  1. to cause

Conjugation

Conjugation of veroorzaken (weak, prefixed)
infinitive veroorzaken
past singular veroorzaakte
past participle veroorzaakt
infinitive veroorzaken
gerund veroorzaken n
present tense past tense
1st person singular veroorzaak veroorzaakte
2nd person sing. (jij) veroorzaakt, veroorzaak2 veroorzaakte
2nd person sing. (u) veroorzaakt veroorzaakte
2nd person sing. (gij) veroorzaakt veroorzaakte
3rd person singular veroorzaakt veroorzaakte
plural veroorzaken veroorzaakten
subjunctive sing.1 veroorzake veroorzaakte
subjunctive plur.1 veroorzaken veroorzaakten
imperative sing. veroorzaak
imperative plur.1 veroorzaakt
participles veroorzakend veroorzaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Afrikaans: veroorsaak
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.