verpersoonlijken
Dutch
Etymology
From persoonlijk + ver- -en.
Pronunciation
- IPA(key): /vər.pərˈsoːn.lə.kə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: ver‧per‧soon‧lij‧ken
Verb
verpersoonlijken
Conjugation
| Conjugation of verpersoonlijken (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | verpersoonlijken | |||
| past singular | verpersoonlijkte | |||
| past participle | verpersoonlijkt | |||
| infinitive | verpersoonlijken | |||
| gerund | verpersoonlijken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | verpersoonlijk | verpersoonlijkte | ||
| 2nd person sing. (jij) | verpersoonlijkt, verpersoonlijk2 | verpersoonlijkte | ||
| 2nd person sing. (u) | verpersoonlijkt | verpersoonlijkte | ||
| 2nd person sing. (gij) | verpersoonlijkt | verpersoonlijkte | ||
| 3rd person singular | verpersoonlijkt | verpersoonlijkte | ||
| plural | verpersoonlijken | verpersoonlijkten | ||
| subjunctive sing.1 | verpersoonlijke | verpersoonlijkte | ||
| subjunctive plur.1 | verpersoonlijken | verpersoonlijkten | ||
| imperative sing. | verpersoonlijk | |||
| imperative plur.1 | verpersoonlijkt | |||
| participles | verpersoonlijkend | verpersoonlijkt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||